sorto
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) dola, los, przeznaczenie
- odmiana:
- (1.1)
ununombro multenombro nominativo sorto sortoj akuzativo sorton sortojn
- przykłady:
- (1.1) Ŝi brave portis sian sorton. → Dzielnie znosiła swój los.
- (1.1) Anna Andrejevna efektive atendis bonan partion por sia filino, kaj jen nun tia sorto: ĝuste tiel fariĝis, kiel ŝi volis.[1] → Anna Andriejewna skutecznie czekała na dobrą partię dla swojej córki, i oto teraz taki los: właśnie tak się stało, jak chciała.
- (1.1) Ĉu esti aŭ ne esti,—tiel staras Nun la demando: ĉu pli noble estas Elporti ĉiujn batojn, ĉiujn sagojn De la kolera sorto, aŭ sin armi Kontraŭ la tuta maro da mizeroj Kaj per la kontraŭstaro ilin fini?[2] → Być albo nie być, oto jest pytanie. Jestli w istocie szlachetniejszą rzeczą Znosić pociski zawistnego losu Czy też, stawiwszy czoło morzu nędzy, Przez opór wybrnąć z niego?
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- al mono kaj forto humiliĝas la sorto • al protekto kaj forto helpas la sorto • ankaŭ la lupon atingos la sorto • bone tiu sidas, al kiu la sorto ridas • fianĉon de l' sorto difinitan forpelos nenia malhelpo • kiun la sorto karesas, al tiu ĉio sukcesas • se decidos la sorto, helpos nenia forto • se la sorto vin batas, mokantoj ne mankas • sorto donas favoron, sorto donas doloron • sorto ofte alsendas, kion oni ne atendas
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: