sorrentyński (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Sorrento, dotyczący Sorrento
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Brzeg sorrentyński od Mety do Capo di Monte szarzał urwistą, pogiętą i poszarpaną ścianą skalną, na której zielenił się pas ogrodów pomarańczowych i bielały grupy domów[1].
(1.1) Przed nim leży przylądek Mizene, wybrzeże sorrentyńskie i cała parthenopejska (=partenopejska) zatokaowe brzegi odległe, w których widoku daremnie przed wiekami szukał ukojenia Tyberiusz[2].
(1.1) Wylądowaliśmy nad ranem i dość fantastycznym wehikułem udaliśmy się do «albergo» „Paradiso", położonego na samym cyplu sorrentyńskiego półwyspu[3].
(1.1) Korespondencja i przyjaźń między Gorkim a Chodasjewiczem urywają się gwałtownie w lipcu-sierpniu 1925 roku z tak błahego powodu, że dziś można go śmiało uznać za zwykły pretekst ze strony sorrentyńskiego współredaktora Biesjedy[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) Półwysep Sorrentyński
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Sorrento n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Władysław Stanisław Reymont, Dwie wiosny.
  2. Roman Dąbrowski, Sto dni Mussoliniego, Składnica Książki Polskiej, 1952.
  3. Roman Loth, Wspomnienia o Janie Kasprowiczu, s. 200, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1967.
  4. Gustaw Herling-Grudziński, Drugie przyjście: oraz inne opowiadania i szkice, Instytut Literacki, 1963.