smolić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˈsmɔlʲiʨ̑], AS[smolʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik

(1.1) brudzić sadzą, smarem itp.
(1.2) pot. olewać coś, kogoś
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Nie piekłam jeszcze ciasta na planie, ale tylko dlatego, że piekarnik nam smoli[3].
(1.2) Smolę go! Nie chciał wczoraj przyjść, bo miał niby skręconą kostkę, a dzisiaj już nagle zdrowy, bo słyszał, że za to można dostać premię? Dwulicowy typ!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. smolić się
przym. smolny, smolisty
rzecz. smoła ż, smolenie n
związki frazeologiczne:
kocioł garnkowi przygania, a oba smoląprzyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „smolić” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 705.
  2. Hasło „smolić” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 1069.
  3. Anna WIELOWIEJSKA, Baba nie do zabicia, „Gazeta Poznańska”, 04/11/2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.