slunce
slunce (język czeski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) słońce
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik slunce slunce dopełniacz slunce sluncí celownik slunci sluncím biernik slunce slunce wołacz slunce slunce miejscownik slunci sluncích narzędnik sluncem slunci
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. výsluní n, Slunce, slunko, sluníčko, slunéčko, slunečko
- przym. slunečný
- czas. slunit se
- związki frazeologiczne:
- nic nového pod sluncem
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
slunce (język staroczeski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- źródła:
- ↑
Hasło „slunce” w: Vokabulář webový: webové hnízdo pramenů k poznání historické češtiny, Ústav pro jazyk český AV ČR, v. v. i., oddělení vývoje jazyka., Praga 2006–2020.
