skurwysyństwo (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌskurvɨˈsɨ̃j̃stfɔ], AS[skurvysĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.rozs. artyk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wulg. postępek wysoce naganny, podły[1]
(1.2) wulg. zbiorowo: dranie, hołota[1]
(1.3) wulg. bycie skurwysynem
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Kłamie w żywe oczy takiego skurwysyństwa ze strony innej osoby jeszcze nie widziałam!
(1.2) Ludzie się jeszcze nie poznali na tym skurwysyństwie, które się dorwało do władzy?
(1.3) Skurwysyństwa i dygnitarstwa czy nie czuło się od nich na milę?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) draństwo, świństwo, łajdactwo, podłość
(1.2) wulg. kurewstwo
(1.3) war. wulg. skurwysyńskość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skurwysyn mos, skurwysynek mos, skurwysyńskość ż, skurwysynowanie n
czas. skurwysynować ndk.
przym. skurwysyński
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. skurwysyn + -stwo
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „skurwysyństwo” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Józef Morton, Całopalenie, Powieść (wyd. 1980).