skrytobójca (język polski) edytuj

wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba, która popełnia skrytobójstwo; zabija podstępnie, zza węgła, z ukrycia
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Szczerość Priyanki może wzruszać, ale niewykluczone, że nie spieszy się jej do polityki także dlatego, pamięta, jak skończyły się kariery Indiry i Rajiva Gandhich: przerwały je kule skrytobójców[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zabójca
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skrytobójstwo n
forma żeńska skrytobójczyni ż
przym. skrytobójczy
przysł. skrytobójczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. skryty + -o- + -bójca
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Polityka, nr 02.07, Warszawa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.