skratta

skratta (język szwedzki)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

czasownik

(1.1) śmiać się

odmiana:

(1.1) att skratta, skrattar, skrattade, skrattat, skratta!; pres. part. skrattande, perf. part. (skrattad) (tylko z partykułą)

przykłady:

składnia:

(1.1) skratta åt någon/något → śmiać się z kogoś/czegoś

kolokacje:

(1.1) skratta gott / högt / hjärtligt

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) fnittra, fnissa, grina, flabba, garva, gnägga

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skratt, skrattande, skrattare, utskrattning

przym. skrattig, skrattsam, utskrattad

związki frazeologiczne:

zrost rzecz. skrattanfall, skrattattack, skrattfest, skrattgrop, skrattlust, skrattmuskel, skrattmås, skrattparoxysm, skrattpiller, skrattrynka, skrattsalva, skrattspegel, skrattsuccé

zrost czas. gapskratta, hånskratta, småskratta, utskratta

czas. frazowy skratta på sig • skratta ut

fraza czas. skratta för full hals • skratta hela vägen till banken • skratta i mjugg • skratta ihjäl sig • skratta lösgommen ur sig • skratta sig halvt fördärvad • skratta så man kiknar • skratta så tårarna rinner

zrost przym. skrattlysten, skrattretande

przysłowie skrattar bäst som skrattar sist • man vet inte om man ska skratta eller gråta

etymologia:

uwagi:

por. le

źródła: