skjebne

skjebne (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) los, dola

(1.2) przeznaczenie

odmiana:

(1) en skjebne, skjebnen, skjebner, skjebnene

przykłady:

(1.1) Da jeg var ung ville jeg bli en berømt forfatter, men skjebnen ville det annerledes. → Kiedy byłem młody, chciałem zostać sławnym pisarzem, lecz los chciał inaczej.

(1.2) Tror du på skjebnen? → Wierzysz w przeznaczenie?

składnia:

kolokacje:

(1.1) å finne seg i sin skjebne → pogodzić się z losem • å friste skjebnen → kusić los

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

skjebne (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) przeznaczenie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: