skandaliczność

skandaliczność (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest skandaliczne; cecha tych, którzy są skandaliczni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	skandaliczność	skandaliczności
dopełniacz	skandaliczności	skandaliczności
celownik	skandaliczności	skandalicznościom
biernik	skandaliczność	skandaliczności
narzędnik	skandalicznością	skandalicznościami
miejscownik	skandaliczności	skandalicznościach
wołacz	skandaliczności	skandaliczności

przykłady:

składnia:

(1.1) skandaliczność + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. skandaliczny

przysł. skandalicznie

rzecz. skandalista mos, skandalistka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. skandaliczny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: