skłon

skłon (język polski)

oni wykonują skłon (1.1)

skłon (1.3)

wymowa:

IPA: [skwɔ̃n], AS: [sku̯õn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pochylenie tułowia, wykonywane zwykle jako ćwiczenie

(1.2) książk. przest. pochylenie przed kimś głowy na znak szacunku

(1.3) książk. płaszczyzna nachylona pod pewnym kątem do podstawy, bok wzniesienia lub góry

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	skłon	skłony
dopełniacz	skłonu	skłonów
celownik	skłonowi	skłonom
biernik	skłon	skłony
narzędnik	skłonem	skłonami
miejscownik	skłonie	skłonach
wołacz	skłonie	skłony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.3) skłon kontynentalny

synonimy:

(1.1) pochylenie się

(1.2) skinienie, ukłon, kłanianie się

(1.3) stok, zbocze

antonimy:

(1.1) wyprost

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skłanianie n, skłonienie n, skłonność ż, ukłon mrz, pokłon m

czas. skłaniać, skłonić, kłaniać się

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) накло́н m; (1.2) покло́н m, укло́н m; (1.3) скло́н m

źródła: