siu-bździu (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈɕu ˈbʲʑʥ̑u], ASu bʹźʒ́u], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. akc.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przest. czcza gadanina[1]
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Życie to nie siu-bździu![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. koszałki-opałki, tere-fere, banialuki; posp. pierdoły; przest. kipki-opałki, koszały-opały, koszyczki-opałeczki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „siu-bździu” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 121.
  2. T. Dołęga-Mostowicz, Kariera Nikodema Dyzmy, Warszawa 2014, s. 298.