siostrzan (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈɕɔsṭʃãn], ASosṭšãn], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. syn siostry[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) etn. bud. przest. belka stropowa, siestrzan[1]
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) siostrzeniec, daw. siestrzeniec, daw. siestrzan, daw. siostrzanek, daw. siestrzanek
(2.1) sosrąb, sosręb, przest. stragarz, przest. siestrzan, daw. siestrzoń, daw. tram, daw. podciąg, daw. reg. siostrzeń, daw. reg. sostroń, daw. reg. sostruń, daw. reg. siostrzeniec, daw. reg. siestrzeniec, daw. reg. siostrzamb
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. siostrzyn, siostrzyny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(2.1) od siostrapołowa kłody (z dwóch takich połów pierwotnie robiono siestrzany)[3] lub niem. Schlusstram[4]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: siostrzeniec
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: sosrąb
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „siestrzan” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 109.
  2. 2,0 2,1   Hasło „siostrzan” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 118.
  3.   Hasło „siestrzan” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903.
  4. Hasło „siostrzan” w: Jan Karłowicz, Słownik gwar polskich, t. V, Akademia Umiejętności, Kraków 1900, s. 132-133.