siodło

siodło (język polski)

siodło (1.1)

siodło (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈɕɔdwɔ], AS: [śodu̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jeźdz. część rzędu końskiego będąca siedzeniem przeznaczonym dla jeźdźca; zob. też siodło w Wikipedii

(1.2) geol. antyklina

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	siodło	siodła
dopełniacz	siodła	siodeł
celownik	siodłu	siodłom
biernik	siodło	siodła
narzędnik	siodłem	siodłami
miejscownik	siodle	siodłach
wołacz	siodło	siodła

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) usiąść w siodle

synonimy:

antonimy:

(1.2) łęk

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. siodełko n, siodlarz m, siodłanie n

czas. siodłać

przym. siodłowaty, siodłowy, siodłaty

związki frazeologiczne:

wysadzić z siodła

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) saddle
• arabski: (1.1) سرج m (sarǧ), رحل m (raḥl)
• baskijski: (1.1) zela
• białoruski: (1.1) сядло n
• czeski: (1.1) sedlo n
• duński: (1.1) sadel w
• esperanto: (1.1) selo
• fiński: (1.1) satula
• francuski: (1.1) selle ż
• hiszpański: (1.1) silla ż
• holenderski: (1.1) zadel m
• islandzki: (1.1) hnakkur m
• japoński: (1.1) 鞍(くら) (kura)
• litewski: (1.1) balnas m
• niemiecki: (1.1) Sattel m
• nowogrecki: (1.1) σέλα ż
• portugalski: (1.1) sela ż
• rosyjski: (1.1) седло n
• slovio: (1.1) sedlo (седло)
• szwedzki: (1.1) sadel w
• ukraiński: (1.1) сідло n
• wilamowski: (1.1) zōtuł m, zaotuł m, zotuł m
• włoski: (1.1) sella ż

źródła: