siestrzeniec (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ɕɛˈsṭʃɛ̃ɲɛʦ̑], AS[śesṭšńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) daw. syn siostry[1] lub brata[2]
(1.2) etn. daw. reg. belka stropowa, siestrzan[3][4]
(1.3) st.pol. kuzyn[2]
(1.4) st.pol. mąż siostry[5]
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
(1.1) Prędko mi poszepnął plenipotent do ucha, abym tego młodzieńca jak najgrzeczniej przyjął, bo to siestrzeniec rodzony jaśnie wielmożnego prezydenta […][6]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) siostrzeniec, daw. siestrzan, daw. siostrzan, daw. siostrzanek, daw. siestrzanek
(1.2) sosrąb, sosręb, przest. siestrzan, przest. siostrzan, przest. stragarz, daw. podciąg, daw. siestrzoń, daw. reg. siostrzeń, daw. reg. sostroń, daw. reg. sostruń, daw. reg. siostrzeniec, daw. reg. siostrzamb, daw. reg. tram
(1.3) st.pol. siestrzanek[2]
antonimy:
(1.3) st.pol. siestrzanka[2]
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. siestrzanka ż, siestrzanek mos, siostrzyczka ż, siostra, siestrzenica
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) W staropolszczyźnie nazwy częściowo mieszano, nazywając tak samo bratanka i siostrzeńca[2].
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: bratanek, siostrzeniec
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: sosrąb
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kuzyn
źródła:
  1. Hasło „siestrzeniec” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. VIII, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969, s. 218.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 5.
  3.   Hasło „siestrzan” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 109.
  4. Hasło „siostrzan” w: Jan Karłowicz, Słownik gwar polskich, t. V, Akademia Umiejętności, Kraków 1900, s. 132-133.
  5. Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 6.
  6. Ignacy Krasicki, Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki.