siekacz
siekacz (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik siekacz siekacze dopełniacz siekacza siekaczy / pot. siekaczów[1] celownik siekaczowi siekaczom biernik siekacz / pot. siekacza[1] siekacze narzędnik siekaczem siekaczami miejscownik siekaczu siekaczach wołacz siekaczu siekacze
- przykłady:
- (1.1) Siekacze, kły i zęby trzonowe uzębienia mlecznego zastępowane są zębami stałymi: siekaczami, kłami i zębami przedtrzonowymi[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ząb
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. siekanka ż, sieczka ż, siekanina ż, siekanie n, posiekanie n, siekaniec m, sieczkarnia ż
- czas. siekać ndk., posiekać dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) incisor
- baskijski: (1.1) ebakortz
- duński: (1.1) fortand w
- esperanto: (1.1) tranĉdento, tranĉodento, incizivo
- hiszpański: (1.1) incisivo m
- łaciński: (1.1) incisivus
- niemiecki: (1.1) Schneidezahn m
- węgierski: (1.1) metszőfog
- wilamowski: (1.1) śjekoć m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „siekacz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ z Wikipedii