siekać (język polski) edytuj

 
ktoś sieka (1.1) czosnek
wymowa:
IPA[ˈɕɛkaʨ̑], ASekać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) kulin. drobno kroić
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Grzyby po namoczeniu gotujemy do miękkości, drobno siekamy (możemy zmiksować na miazgę) i wraz z wywarem dodajemy do kremu[1].
(1.1) Przynosiliśmy nasz spirytus, a dziewczęta kroiły kanapki ze śledziem, jajkami, ogórkami, pomidorami, siekaną wątróbką po żydowsku[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. siekanie n, siekacz m, posiekanie n, siekanka ż, sieczka ż, sieczkarnia ż
czas. posiekać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisława Olko, Makrobiotyka w polskiej kuchni czyli Powrót do dawnego naturalnego sposobu odżywiania, 1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Henryk Grynberg, Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.