siedzieć na dupie (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈɕɛ̇ʥ̑ɛ̇ʨ̑ na‿ˈdupʲjɛ], ASėʒ́ėć na‿dupʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.zestr. akc.wym. warsz.i → j 
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa nieprzechodnia niedokonana

(1.1) wulg. przebywać w jakimś miejscu (zwykle w domu), nie opuszczając go[1]
(1.2) wulg. nie buntować się, zgadzać się z czyimiś decyzjami, podporządkowywać się mimo wątpliwości[1]
odmiana:
(1.1-2) związek rządu, zob. siedzieć, "na dupie" nieodm.
przykłady:
(1.1) Jest mi tu dobrze, siedzę na dupie i gadam o dupie Maryni z kumplami.
(1.2) Nie krytykuj, nie podskakuj, siedź na dupie i przytakuj![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) siedzieć cicho
antonimy:
(1.2) krytykować, podskakiwać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 79.
  2. powiedzenie polskie