Wikisłownik

siednąć

siednąć (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) gw. (Podhale i Górny Śląsk) usiąść[1][2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Ano kie tak, to nie ma redy, to me jus jedz, ino zeby mi zaś nie było żol długo umierać, to se na brzyzku siednij, ozewrzyj kute, a jo skocem do tobie[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) usiąść
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. siąść + -nąć
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑   Hasło „siednąć” w: Bronisław Dembowski, Słownik gwary podhalskiej, Akademia Umiejętności, Kraków 1894, s. 75.
  2. ↑ Alfred Zaręba, Atlas językowy Śląska: Wykazy i komentarze do map 1251-1500
  3. ↑ Antoni Piotrowski, Od Bałtyku do Karpat, 1917
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=siednąć&oldid=8059834”