Wikisłownik

semicki

semicki (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [sɛ̃ˈmʲiʦ̑ʲci], AS: [sẽmʹicʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
​?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) odnoszący się do Semitów, związany z Semitami, dotyczący Semitów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język z rodziny języków afroazjatyckich wywodzący się z języka prasemickiego; zob. też języki semickie w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianowniksemickisemickasemickiesemiccysemickie
dopełniaczsemickiegosemickiejsemickiegosemickich
celowniksemickiemusemickiejsemickiemusemickim
bierniksemickiegosemickisemickąsemickiesemickichsemickie
narzędniksemickimsemickąsemickimsemickimi
miejscowniksemickimsemickiejsemickimsemickich
wołaczsemickisemickasemickiesemiccysemickie
 nie stopniuje się
(2.1) blm,
 
przypadekliczba pojedyncza
mianowniksemicki
dopełniaczsemickiego
celowniksemickiemu[uwaga 1]
bierniksemicki
narzędniksemickim
miejscowniksemickim
wołaczsemicki
przykłady:
(1.1) Plemiona semickie w Mezopotamii oddawały cześć niektórym sumeryckim bogom.
(2.1) Współcześnie do najważniejszych języków rodziny semickiej zaliczają się: język amharski, arabski, hebrajski, maltański i tigrinia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) niesemicki, chamicki
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) arabski, etiopski, aramejski, fenicki, kartagiński, żydowski
wyrazy pokrewne:
rzecz. semickość ż, Semita mos, Semitka ż
przysł. semicko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Semita + -ski; od biblijnego Sema, będącego legendarnym protoplastą Semitów.
uwagi:
  1. ↑ forma celownika: „semickiemu” z wyjątkiem związku „po semicku”
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=semicki&oldid=8119709”