Podobna pisownia Podobna pisownia: sejsmògraf

sejsmograf (język polski) edytuj

 
sejsmograf (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. geol. urządzenie zapisujące parametry drgań skorupy ziemskiej; zob. też sejsmograf w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) geosejsmograf
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sejsmografia ż
przym. sejsmograficzny
przysł. sejsmograficznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. sejsmo- + -graf < gr. σεισμόςtrzęsienie ziemi + gr. γράφωpiszę
Od początku XVIII wieku[1] opracowano wiele urządzeń z myślą o pomiarze wstrząsów, które to urządzenia nazywano sejsmografami, sejsmometrami bądź też sejsmoskopami. Nazwy „sejsmograf” używały m.in. wynalazki Atanasio Cavalliego (wł. sismografo, 1785[2][3]) i Luigiego Palmieriego (wł. sismografo, 1855 lub 1856[4]).
W języku polskim używano dawniej form: sismograf[5], sysmograf[6] oraz seismograf[7][8].
uwagi:
zobacz też: geofonsejsmografsejsmometrsejsmoskopsejsmochronografsejsmogram
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jean de Hautefeuille, Moyen de faire des Observations sur les tremblements de Terre, & de les pouvoir prédire (Urządzenie do obserwacji trzęsień ziemi i przewidywania ich), 1703.
  2. Lettere Meteorologiche (Listy meteorologiczne), tom 1, list VI, Rzym, 1785.
  3. Mercure de France (Merkury francuski), s. 16 1786
  4. Annali civili del regno delle Due Sicilie, Tomy 65-67, Neapol 1859.
  5. W nocy 12 sismograf wskazywał dwa bardzo lekkie wstrząśnienia (…)” źródło: Gazeta Polska 1861, nr 301 (20 grudnia)
  6. Neapol 11 grudnia (wieczór). Dyrektor Obserwaturyum złożył raport o wybuchu Wezuwiusza. W dniu 7 igły aparatu Lamont wskazywały zakłócenie. Nazajutrz Sysmograf elektromagnetyczny wykazywał ciągłe drganie ziemi z uderzeniami prawdziwego wstrząśnienia.” źródło: Gazeta Warszawska, s. 4, 16 grudnia 1861
  7. Seismograf Palmieri’ego zapowiada nowy wybuch Wezuwiusza.” w: Wędrowiec, 29 maja, nr 178, s. 14, 1873.
  8. S. Orgelbranda encyklopedja powszechna. T. 13 : od Rohatyn do Sovereign, s. 413, Warszawa, 1898