seddel

seddel (język duński)

sedler (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) banknot

(1.2) karteczka

odmiana:

(1) en seddel, seddelen/sedlen, sedler, sedlerne

przykłady:

(1.1) Der er ingen mulighed for at betale med sedler i automaten. → Ten automat nie przyjmuje banknotów. (dosł. Nie ma możliwości, aby zapłacić banknotami w tym automacie.)

(1.1) Ekspedienten nægtede at tage imod den ødelagte seddel og forlangte, at kunden betalte med kreditkort. → Ekspedientka odmówiła przyjęcia zniszczonego banknotu i zażądała, aby klient zapłacił kartą kredytową.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pengeseddel

(1.2) huskeseddel

synonimy:

antonimy:

(1.1) mønt

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

śdn. sedele

uwagi:

źródła:

seddel (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) banknot

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: