sceptr

sceptr (język polski)

sceptr (1.1)

wymowa:

IPA: [sʦ̑ɛptr̥], AS: [sceptr̦], zjawiska fonetyczne: wygł.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. berło

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sceptr	sceptry
dopełniacz	sceptru	sceptrów
celownik	sceptrowi	sceptrom
biernik	sceptr	sceptry
narzędnik	sceptrem	sceptrami
miejscownik	sceptrze	sceptrach
wołacz	sceptrze	sceptry

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. sceptre z łac. sceptrum z gr. σκήπτρον

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

sceptr (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) berło

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. sceptro

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. sceptrum

uwagi:

Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto).

źródła: