salonowiec

salonowiec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌsalɔ̃ˈnɔvʲjɛʦ̑], AS: [salõnovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. bywalec salonów, człowiek wyrobiony towarzysko

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. żart. zabawa polegająca na odgadywaniu przez jednego z jej uczestników, który z graczy jest autorem anonimowego klapsa w pośladek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	salonowiec	salonowcy
dopełniacz	salonowca	salonowców
celownik	salonowcowi	salonowcom
biernik	salonowca	salonowców
narzędnik	salonowcem	salonowcami
miejscownik	salonowcu	salonowcach
wołacz	salonowcu	salonowcy

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	salonowiec	salonowce
dopełniacz	salonowca	salonowców
celownik	salonowcowi	salonowcom
biernik	salonowca	salonowce
narzędnik	salonowcem	salonowcami
miejscownik	salonowcu	salonowcach
wołacz	salonowcu	salonowce

przykłady:

(1.1) Odebrałem rzeczywiście światowe wychowanie, pozostały mi z niego odruchy, nie myślę jednak, bym był salonowcem.

(2.1) Za przepierzeniem żołnierze z eskorty grali w „salonowca” i na wystawione zady spadały raz za razem mlaszczące i rzetelne klapsy.

(2.1) Salonowiec to taka elegancka zabawa / Klaps, klaps, z lewa, z prawa / Argumenty spadają na część ciała intymną / A wokół bliźni, a wokół bliźni / Każdy szczerzy się z miną niewinną.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) światowiec, lew salonowy

(2.1) dupniak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sala ż, salon m, salonik m, salonka ż, salka ż

przym. salonowy

przysł. salonowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. salonowy + -ec lub pol. salon + -owiec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) salonard

źródła: