sadyba
sadyba (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. miejsce zamieszkane, siedziba[1][2]
- (1.2) książk. prymitywny budynek znajdujący się na odludziu, odosobnione domostwo[3][4]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sadyba sadyby dopełniacz sadyby sadyb celownik sadybie sadybom biernik sadybę sadyby narzędnik sadybą sadybami miejscownik sadybie sadybach wołacz sadybo sadyby
- przykłady:
- (1.2) Sadyba Dutkowskiego była to na pozór zwykła chata kmieca słomą poszyta, wapnem obielona, o małych oknach, pęcherzami zaciągniętych, sieni długiej a wąskiej, dzielącej ją na dwie części[5].
- składnia:
- kolokacje:
- ludzka sadyba • opustoszała sadyba
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2
Hasło „sadyba” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „sadyba” w: Krystyna Holly, Anna Żółtak, Słownik wyrazów zapomnianych, czyli słownictwo naszych lektur, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13283-3.
- ↑ Hasło „sadyba” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Słownik współczesnego języka polskiego, red. Bogusław Dunaj, t. 2, Przegląd Reader's Digest, Warszawa 1998, ISBN 83-909366-3-1, s. 288.
- ↑ Wacław Gąsiorowski, Huragan, 1902, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
