słonka

słonka (język polski)

słonka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈswɔ̃nka], AS: [su̯õnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. Scolopax rusticola, eurazjatycki ptak wędrowny; zob. też słonka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słonka	słonki
dopełniacz	słonki	słonek
celownik	słonce	słonkom
biernik	słonkę	słonki
narzędnik	słonką	słonkami
miejscownik	słonce	słonkach
wołacz	słonko	słonki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bekas

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) woodcock
• baskijski: (1.1) oilagor
• białoruski: (1.1) слонка ż, вальдшнэп m
• esperanto: (1.1) skolopo
• estoński: (1.1) metskurvits
• fiński: (1.1) lehtokurppa
• francuski: (1.1) bécasse ż
• hiszpański: (1.1) chocha ż, becada ż
• niemiecki: (1.1) Waldschnepfe ż
• nowogrecki: (1.1) μπεκάτσα ż, ξυλόκοτα ż
• rosyjski: (1.1) вальдшнеп
• szwedzki: (1.1) morkulla w
• węgierski: (1.1) szalonka

źródła: