sępnik

sępnik (język polski)

sępnik (1.1) pstrogłowy

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ornit. duży ptak padlinożerny z rodziny kondorowatych

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sępnik	sępniki
dopełniacz	sępnika	sępników
celownik	sępnikowi	sępnikom
biernik	sępnika	sępniki
narzędnik	sępnikiem	sępnikami
miejscownik	sępniku	sępnikach
wołacz	sępniku	sępniki

przykłady:

(1.1) Naturalną dietę sępników stanowi padlina.

składnia:

kolokacje:

(1.1) sępnik czarny • sępnik pstrogłowy • sępnik różowogłowy • sępnik żółtogłowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ptak

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sęp mzw, sępienie n

czas. sępić ndk.

przym. sępi

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. sęp + -nik

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

źródła: