sękaty (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[sɛ̃ŋˈkatɨ], AS[sẽŋkaty], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pokryty sękami
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wypadały teraz przed jego oczy smugi zarośli, jakich jeszcze nigdy nie widział, płoty z sękatych, nieociosanych żerdzi, na których wisiały przedziwne, niezmiernie długie sople lodu[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sęk m, sękatość n, sękacz mrz
przym. sękowy
związki frazeologiczne:
sękata dusza / naturasękate palce
etymologia:
pol. sęk + -aty
uwagi:
(1.1) por. sękowy
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stefan Żeromski: Syzyfowe prace