sękacz

sękacz (język polski)

kawałek sękacza (1.1)

pieczenie sękacza (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈsɛ̃ŋkat͡ʃ], AS: [sẽŋkač], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. rodzaj wypieku cukierniczego przygotowywanego na obrotowym ruszcie; zob. też sękacz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sękacz	sękacze
dopełniacz	sękacza	sękaczy
celownik	sękaczowi	sękaczom
biernik	sękacz	sękacze
narzędnik	sękaczem	sękaczami
miejscownik	sękaczu	sękaczach
wołacz	sękaczu	sękacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) ukroić / zjeść kawałek sękacza

synonimy:

(1.1) dziad, bankuch

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sęk m

przym. sękaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) gâteau à la broche
• litewski: (1.1) šakotis
• niemiecki: (1.1) Baumkuchen
• rosyjski: (1.1) шако́тис
• węgierski: (1.1) kürtőskalács

źródła: