sędziwy

sędziwy (język polski)

wymowa:

IPA: [sɛ̃ɲˈd͡ʑivɨ], AS: [sẽńʒ́ivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) bardzo stary

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	sędziwy		sędziwa	sędziwe	sędziwi	sędziwe
dopełniacz	sędziwego		sędziwej	sędziwego	sędziwych
celownik	sędziwemu		sędziwej	sędziwemu	sędziwym
biernik	sędziwego	sędziwy	sędziwą	sędziwe	sędziwych	sędziwe
narzędnik	sędziwym		sędziwą	sędziwym	sędziwymi
miejscownik	sędziwym		sędziwej	sędziwym	sędziwych
wołacz	sędziwy		sędziwa	sędziwe	sędziwi	sędziwe

przykłady:

(1.1) Niech zawsze należytą ma cześć wiek sędziwy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dożyć sędziwego wieku

synonimy:

(1.1) leciwy, wiekowy; książk. matuzalemowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) patriarchalny, sklerotyczny

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sędziwość ż

przysł. sędziwie

związki frazeologiczne:

morzyk sędziwy

etymologia:

(1.1) st.pol. szedziwy → siwy; por. czeskie šedivý

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) elderly, venerable, grey-headed
• niemiecki: (1.1) betagt, bejahrt
• wilamowski: (1.1) ełtłik

źródła: