sök

sök (język islandzki)

wymowa:

IPA: [sœk] lm [ˡsaːcɪr]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wina

(1.2) zarzut

(1.3) przestępstwo, przewinienie

(1.4) przyczyna

(1.5) sprawa, kwestia

odmiana:

(1.1-5) lp sök, sök, sök, sakar (sökin, sökina, sökinni, sakarinnar); lm sakir, sakir, sökum, saka (sakirnar, sakirnar, sökunum, sakanna)

przykłady:

(1.1) Ég átti enga sök í því. → To nie była moja wina./Nie ma w tym mojej winy.

(1.2) Stjórnmálamaðurinn reyndi að bera af sér sakir um spillingu. → Polityk usiłował oczyścić się z zarzutów o korupcję.

(1.4) Síðari myndbönd eru betri, sakir þess að veður batnaði mjög. (z bloga) → Ostatnie nagrania są lepsze, ponieważ (= z takiej przyczyny, że) pogoda znacznie się poprawiła.

(1.4) Fyrir hvaða sakir? → Z jakich przyczyn?

składnia:

kolokacje:

(1.1) að gefa e-m sakir á e-u → winić kogoś za coś; að gefa e-m upp sök → darować komuś winę; að taka á sig sök → wziąć na siebie winę; sakaruppgjöf

(1.2) að bera sakir á e-n → oskarżać kogoś o; að bera af sér sakir → oczyścić się z zarzutów; sakargift, sakborningur

(1.3) sakadómur, sakamaður, sakamál, sakaskrá, saksókn, saksóknari

synonimy:

(1.1) sekt, skuld

(1.2) kæra, ákæra, sakargift

(1.3) misgerð, afbrot

(1.4) ástæða, orsök

(1.5) mál

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orsök, sakleysi, sakleysingi

czas. saka, sakfella

przym. sakbitinn, sakhæfur, saklaus, saknæmur

związki frazeologiczne:

það kemur ekki að sök → to nie ma znaczenia; fara hægt í sakirnar, verða sannur að sök

etymologia:

st.nord. sǫk < pragerm. sakō* • por. swn. sahha (niem. Sache)

uwagi:

źródła: