rzygacz

rzygacz (język polski)

rzygacz (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈʒɨɡaʧ̑], AS: [žygač]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archit. dekoracyjne zakończenie rynny lub odprowadzenia wody z dachu w postaci figurki lub głowy zwierzęcia, człowieka, potwora itp.; zob. też rzygacz w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) posp. grub. ktoś, kto rzyga

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzygacz	rzygacze
dopełniacz	rzygacza	rzygaczy
celownik	rzygaczowi	rzygaczom
biernik	rzygacz	rzygacze
narzędnik	rzygaczem	rzygaczami
miejscownik	rzygaczu	rzygaczach
wołacz	rzygaczu	rzygacze

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzygacz	rzygacze
dopełniacz	rzygacza	rzygaczy
celownik	rzygaczowi	rzygaczom
biernik	rzygacza	rzygaczy
narzędnik	rzygaczem	rzygaczami
miejscownik	rzygaczu	rzygaczach
wołacz	rzygaczu	rzygacze

przykłady:

(1.1) Na dachu katedry umieszczono rzygacze przedstawiające tajemnicze zwierzęta.

(2.1) Pod płotem jakiś rzygacz zostawił wczorajszą kolację.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gargulec, garłacz, pluwacz, plwacz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rzyganie n, rzyganko n, rzygi nmos, rzygowiny nmos, rzygowina ż

forma żeńska rzygaczka ż

czas. porzygiwać, wyrzygiwać, rzygać dk., rzygnąć ndk., wyrzygać dk., obrzygać dk., orzygać dk., narzygać dk., zarzygać dk., urzygać dk., zrzygać się dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. rzygać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gargoyle
• baskijski: (1.1) gargola
• francuski: (1.1) gargouille ż
• hiszpański: (1.1) gárgola ż
• niemiecki: (1.1) Ansetztraufe ż, Abtraufe ż, Wasserspeier ż
• włoski: (1.1) gargolla ż

źródła: