rzępolić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʒɛ̃mˈpɔlʲiʨ̑], AS[žẽmpolʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) lekcew. grać nieumiejętnie na jakimś instrumencie, zwłaszcza strunowym
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Przestałabyś już rzępolić na tym pianinie.
składnia:
(1.1) rzępolić na + N. (czym) • rzępolić + B. (co)
kolokacje:
(1.1) rzępolić na skrzypcach / wiolonczeli / gitarze
synonimy:
(1.1) piłować, rąbać
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) grać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rzępoła mos, rzępolista mos, rzępolenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. rzępać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: