ryt

ryt (język polski)

ryt (1.1) ludowy

ryt (1.5) w drewnie

ryt (1.6) ilustracyjny

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kult. antrop. ustalony obrządek

(1.2) rel. jeden z obrządków w rodzinie liturgicznej; zob. też obrządek w Wikipedii

(1.3) hist. rodzaj system wtajemniczeń w wolnomularstwie

(1.4) szt. wycinanie lub rysowanie za pomocą ostrych narzędzi

(1.5) szt. rysunek wyryty w twardym materiale

(1.6) szt. rycina

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ryt	ryty
dopełniacz	rytu	rytów
celownik	rytowi	rytom
biernik	ryt	ryty
narzędnik	rytem	rytami
miejscownik	rycie	rytach
wołacz	rycie	ryty

przykłady:

(1.1) Indianie z Dakoty mieli swoje określone ryty i obrzędy.

(1.2) Mówi się o liturgicznych rytach toledańskim czy izydoriańskim.

(1.6) Artysta zaprezentował swoje najnowsze ryty przedstawiające architekturę Cieszyna.

składnia:

kolokacje:

(1.2) ryt aleksandryjski / ambrozjański / antiocheński / bizantyjski / celtycki / chaldejski / dominikański / galijski / gallikański / gocki / hiszpański / iryjski / izydoriański / malabarski / mediolański / mozarabski / nestoriański / ormiański / rzymski / słowiański / toledański / wizygocki • nadzwyczajna forma rytu rzymskiego

(1.3) Ryt Francuski Nowoczesny / Szkocki Dawny i Uznany / szwedzki • ryt masoński

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1-3) rzecz. rytuał m, rytualizacja ż, rytualizm m, rytualność ż, rytualizowanie n, zrytualizowanie n

(1.1-3) czas. rytualizować ndk., zrytualizować dk.

(1.1-3) przym. rytualny

(1.1-3) przysł. rytualnie

(1.4-5) rzecz. rycina ż, rytownik mos, rytownictwo n, rytowanie n

(1.4-6) czas. ryć ndk., wyryć dk.

(1.4-6) przym. wyryty

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-3) od łac. ritus

(1.4-6) od czasownika ryć

uwagi:

zob. też ryt w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rite; (1.2) rite; (1.3) rite; (1.5) engraving; (1.6) engraving
• czeski: (1.1) ritus m; (1.2) ritus m
• jidysz: (1.1) נוסח m (nusech); (1.2) נוסח m (nusech)
• niemiecki: (1.1) Ritus m; (1.2) Ritus m
• włoski: (1.1) rito m; (1.2) rito m; (1.3) rito m; (1.5) incisione ż; (1.6) incisione ż

źródła:

ryt (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) tryb rozkazujący (imperativ) od ryta

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: