rycerstwo
rycerstwo (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) hist. w średniowieczu: warstwa społeczna, która stanowiłą elitę społeczeństwa feudalnego i jego siłę zbrojną; zob. też rycerstwo w Wikipedii
- (1.2) hist. rycerze zgromadzeni pod czyjąś komendą, na polu walki itd.
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik rycerstwo dopełniacz rycerstwa celownik rycerstwu biernik rycerstwo narzędnik rycerstwem miejscownik rycerstwie wołacz rycerstwo
- przykłady:
- (1.1) Pod naciskiem rycerstwa dostojnicy litewscy powrócili na sejm i ostatecznie osiągnięto porozumienie[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) chivalry, knighthood
- białoruski: (1.1) рыцарства n; (1.2) рыцарства n
- esperanto: (1.1) kavalirismo, kavaliraro, kavalireco
- estoński: (1.1) rüütellikkus
- francuski: (1.1) chevalerie ż
- gruziński: (1.1) რაინდობა (raindoba)
- hiszpański: (1.1) caballería ż
- japoński: (1.1) 騎士道 (kishi dō)
- jidysz: (1.1) ריטערשאַפֿט m (riterszaft)
- koreański: (1.1) 기사도 (ki.sa.do)
- macedoński: (1.1) витештво n
- marathi: (1.1) स्त्रीदाक्षिण्य (strīdākṣiṇya)
- niemiecki: (1.1) Ritterschaft ż; (1.2) Ritterschaft ż
- portugalski: (1.1) cavalaria ż
- słowacki: (1.1) rytierstvo n
- słoweński: (1.1) viteštvo n
- ukraiński: (1.1) лицарство n, рицарство n
- włoski: (1.1) cavalleria ż
- źródła:
- ↑ Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, Dybkowska Alicja, Żaryn Jan, Żaryn Małgorzata, 1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.