rutyl

rutyl (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrutɨl], AS: [rutyl]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) miner. minerał, dwutlenek tytanu; zob. też rutyl w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rutyl	rutyle
dopełniacz	rutylu	rutyli / rutylów
celownik	rutylowi	rutylom
biernik	rutyl	rutyle
narzędnik	rutylem	rutylami
miejscownik	rutylu	rutylach
wołacz	rutylu	rutyle

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. rutilus

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) errutilo
• bułgarski: (1.1) рутил m
• galicyjski: (1.1) rútilo m
• rosyjski: (1.1) рутил m
• słowacki: (1.1) rutil m
• ukraiński: (1.1) рутил m

źródła: