rutenizm (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ruˈtɛ̃ɲism̥], AS[rutńism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języków ruskich, zwłaszcza z języka ukraińskiego[1]; zob. też rutenizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W dialektach kresowych jest dużo rusycyzmów lub rutenizmów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) slawizm
hiponimy:
(1.1) białorusycyzm, ukrainizm
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rutenistyka ż, rutenista mos, rutenistka ż, rutenizacja ż, ruten mrz
przym. rutenistyczny, ruteński
czas. rutenizować
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. ruthenusruski[1][3]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „rutenizm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  3. Hasło „rutenizm” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.