wymowa:
IPA[ruˈsɨt͡sɨsm̥], AS[rusycysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka rosyjskiego; zob. też rusycyzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mówili dobrą polszczyzną, z minimalną domieszką rusycyzmów, jak zresztą mówi lud na całem Podlasiu i Chełmszczyźnie[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) rusycyzmy w języku polskim
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) slawizm
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rusycystyka ż, rusycysta mos, rusycystka ż, rusyfikacja ż
czas. rusyfikować ndk., zrusyfikować dk.
przym. rusycystyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. russicusrosyjski[3][4]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Władysław Reymont: Z ziemi chełmskiej. pl.wikisource.org. [dostęp 28 października 2008].
  3.   Hasło „rusycyzm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Hasło „rusycyzm” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Klub Świat Książki, Warszawa 2000, ISBN 83-7227-582-3, s. 440.