wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) chem. techn. rdzewieć
(1.2) przen. rdzewieć
(1.3) przygotować mentalnie lub strategicznie
(1.4) wojsk. wyposażyć (w ramach przygotowań wojennych)
odmiana:
(1) at ruste, ruster, rustede, rustet
przykłady:
(1.1) Disse biler ruster de mest underlige steder.Te samochody rdzewieją w najdziwniejszych miejscach.
(1.1) Smykker lavet af kobber ruster ikke, men iltes og kan til sidst en grønlig farve.Biżuteria wykonana z miedzi nie rdzewieje, ale utlenia się i w końcu może zyskać zielonkawy kolor.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) korrodere
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rust
przym. rusten
związki frazeologiczne:
(1.2) gammel kærlighed ruster ikkestara miłość nie rdzewieje
etymologia:
(1.3,4) śdn. rusten
uwagi:
źródła:
wymowa:
IPA[ˈruș.te]
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od rustir
(1.2) 2. os. lp () trybu rozkazującego (imperativo) od rustir
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) rdzewieć
odmiana:
(1.1) å ruste, ruster, rustet, rustet lub å ruste, ruster, rusta, rusta
przykłady:
(1.1) Disse bilene ruster ikke i det hele tatt.Te samochody w ogóle nie rdzewieją.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rust
przym. rusten
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: