rozsądek
rozsądek (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [rɔsˈːɔ̃ndɛk], AS: [ro•sõndek], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ą • gemin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) intelektualna cecha człowieka oznaczająca umiejętność działania i podejmowania decyzji; zob. też rozsądek w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rozsądek rozsądki dopełniacz rozsądku rozsądków celownik rozsądkowi rozsądkom biernik rozsądek rozsądki narzędnik rozsądkiem rozsądkami miejscownik rozsądku rozsądkach wołacz rozsądku rozsądki
- przykłady:
- (1.1) Mój rozsądek często podpowiada mi rozwiązania problemów.
- (1.1) Ona kieruje się rozsądkiem w swoim życiu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mieć rozsądek • nie mieć rozsądku • odzyskać rozsądek • stracić rozsądek • kierować się rozsądkiem
- synonimy:
- (1.1) roztropność, rozwaga, logika, chłopski rozum
- antonimy:
- (1.1) lekkomyślność
- hiperonimy:
- (1.1) rozum
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sąd mrz, rozsądność ż
- przym. rozsądny, rozsądkowy
- przysł. rozsądnie
- czas. rozsądkować
- związki frazeologiczne:
- zdrowy rozsądek
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sense
- białoruski: (1.1) розум m
- duński: (1.1) fornuft w
- esperanto: (1.1) prudento
- hiszpański: (1.1) razón ż, juicio m
- łaciński: (1.1) sensus
- niemiecki: (1.1) Vernunft ż
- nowogrecki: (1.1) λογικό n, νους m
- rosyjski: (1.1) рассудок m
- szwedzki: (1.1) förnuft n
- wilamowski: (1.1) fernunft ż
- włoski: (1.1) discernimento m, ragione ż
- źródła: