rozrzutność

rozrzutność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co rozrzutne; cecha tych, którzy są rozrzutni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozrzutność	rozrzutności
dopełniacz	rozrzutności	rozrzutności
celownik	rozrzutności	rozrzutnościom
biernik	rozrzutność	rozrzutności
narzędnik	rozrzutnością	rozrzutnościami
miejscownik	rozrzutności	rozrzutnościach
wołacz	rozrzutności	rozrzutności

przykłady:

(1.1) Jednym z najbardziej potrzebnych wydatków Tysona było dziewięć tysięcy miesięcznie na psychoanalityka, u którego leczył się z chorobliwej rozrzutności.

składnia:

(1.1) rozrzutność + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) marnotrawstwo, utracjuszostwo

antonimy:

(1.1) oszczędność

hiperonimy:

(1.1) niegospodarność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozrzut m, rozrzutnik m, rozrzutnica ż, rozrzucanie n, rozrzucenie n

czas. rozrzucać ndk., rozrzucić dk.

przym. rozrzutny

przysł. rozrzutnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. rozrzutny + -ość

uwagi:

(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) марнатраўнасць ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) марнатраўнасьць ż
• hiszpański: (1.1) despilfarro m, dilapidación ż
• nowogrecki: (1.1) σπατάλη ż, κατασπατάληση ż
• rosyjski: (1.1) расточительность ż
• ukraiński: (1.1) марнотратність ż

źródła: