rozprawić się (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[rɔsˈpravʲiʨ̑‿ɕɛ], AS[rospravʹić‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.denazal.zestr. akc.
?/i
znaczenia:

czasownik zwrotny dokonany

(1.1) aspekt dokonany od: rozprawiać się
(1.2) daw. reg. (Kresy) rozwieść się[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) By ostatecznie rozprawić się z rebeliantami, imperialni zbudowali Gwiazdę Śmiercistację bojową zdolną zniszczyć całą planetę[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. rozprawiać się ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: rozprawiać się
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rozwieść się
źródła:
  1. Tadeusz Lehr, O mowie Polaków w Galicji wschodniej, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 51.
  2. http://www.ossus.pl/biblioteka/Imperium_Galaktyczne