rozpędzić na cztery wiatry

rozpędzić na cztery wiatry (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[rɔsˈpɛ̃ɲʥ̑iʨ̑ na‿ˈʧ̑tɛrɨ ˈvʲjatrɨ], AS[rospńʒ́ić na‿čtery vʹi ̯atry], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.asynch. ę zestr. akc.wym. warsz.i → j 
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa

(1.1) rozpędzić, wypędzić, wygnać kogoś brutalnie[1]
(1.2) brutalnie i gwałtownie położyć kres czyjejś działalności, funkcjonowaniu czegoś; zdecydowanie coś zlikwidować, rozwiązać[2]
(1.3) rozgromić w walce; pokonać kogoś, wykazując miażdżącą przewagę[2]
odmiana:
(1.1-3) zob. rozpędzić, „na cztery wiatry” nieodm.
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-3) przepędzić na cztery wiatry, rozgonić na cztery wiatry
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
z Biblii: Księga Ezechiela 17, 21 i Apokalipsa św. Jana 7, 1Potemem widział czterech Aniołów, stojących na czterech węgłach ziemi, trzymających cztery wiatry ziemi, aby nie wiał wiatr na ziemię, ani na morze, ani na żadne drzewo.
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 532.
  2. 2,0 2,1 Stanisław Bąba, Jarosław Liberek, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13696-0, s. 905.