mężczyzna roznieca (1.1) ogień
wymowa:
IPA[rɔzʲˈɲɛʦ̑aʨ̑], AS[rozʹńecać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. rozniecić)

(1.1) powodować powstanie ognia
(1.2) przen. powodować silne emocje
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.2) Monarchia uciska inne narody i świadomie roznieca antagonizm rasowy, narodowy i religijny; w okresach swojej siły carat jest główną oporą ogólnoeuropejskiej reakcji[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niecenie n, podniecanie n, podniecenie n, powzniecanie n, rozniecanie n, rozniecenie n, wzniecanie n, wniecenie n
czas. niecić ndk., podniecać ndk., podniecić dk., powzniecać dk., rozniecić dk., wzniecać ndk., wzniecić dk.
przym. podniecający
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ludwik Bazylow, Ostatnie lata Rosji Carskiej. Rządy Stołypina, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.