rozbiórka

rozbiórka (język polski)

rozbiórka (1.1)

wymowa:

IPA: [rɔzˈbʲjurka], AS: [rozbʹi ̯urka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) czynność demontażu budynku

(1.2) pot. czynność demontażu maszyn

(1.3) środ. rozbiór mięsa

(1.4) poligr. odwrotna czynność składania zecerskiego

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozbiórka	rozbiórki
dopełniacz	rozbiórki	rozbiórek
celownik	rozbiórce	rozbiórkom
biernik	rozbiórkę	rozbiórki
narzędnik	rozbiórką	rozbiórkami
miejscownik	rozbiórce	rozbiórkach
wołacz	rozbiórko	rozbiórki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozbieranka ż, rozbiór m, rozbieranie n, rozebranie n, zbiórka ż

czas. zebrać, zbierać, rozbierać ndk., rozebrać dk.

przym. rozbiórkowy, rozbiorowy, rozbiorczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) eraisketa, eraispen
• duński: (1.1) nedrivning w
• hiszpański: (1.1) demolición ż

źródła: