rodzaj męskorzeczowy

rodzaj męskorzeczowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrɔʣ̑aj ˌmɛ̃w̃skɔʒɛˈʧ̑ɔvɨ], AS: [roʒai ̯ mẽũ̯skožečovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę • akc. pob.

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. kategoria morfologiczna rzeczowników (w niektórych językach), odnoszących się do przedmiotów, zjawisk, pojęć, decydująca o ich odmianie oraz o formie części mowy wchodzących z nimi w związki zgody i o formach łączących się z nimi czasowników

odmiana:

(1.1) związek zgody;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rodzaj męskorzeczowy	rodzaje męskorzeczowe
dopełniacz	rodzaju męskorzeczowego	rodzajów męskorzeczowych rodzai męskorzeczowych
celownik	rodzajowi męskorzeczowemu	rodzajom męskorzeczowym
biernik	rodzaj męskorzeczowy	rodzaje męskorzeczowe
narzędnik	rodzajem męskorzeczowym	rodzajami męskorzeczowymi
miejscownik	rodzaju męskorzeczowym	rodzajach męskorzeczowych
wołacz	rodzaju męskorzeczowy	rodzaje męskorzeczowe

przykłady:

(1.1) Wyrazy „długopis”, „autobus”, „sen” mają rodzaj męskorzeczowy.

(1.1) Rzeczowniki rodzaju męskorzeczowego w liczbie pojedynczej mają biernik równy mianownikowi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rodzaj męskonieżywotny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• kazachski: (1.1) заттық аталық тек
• ukraiński: (1.1) чоловічий рід неживий

źródła: