riddari (1.1)
 
riddari (1.2)
 
riddari (1.3)
wymowa:
IPA[ˡrɪtːarɪ]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) jeździec
(1.2) hist. rycerz
(1.3) szach. skoczek
odmiana:
(1.1-3) lp riddar|i, ~a, ~a, ~a (~inn, ~ann, ~anum, ~ans); lm ~ar, ~a, ~um, ~a (~arnir, ~ana, ~unum, ~anna)
przykłady:
(1.2) Í bardögum voru þeir fengnir til færa riddaranum vopn, nýja brynju, eða eitthvert verkfæri sem honum þarfnaðist því þurftu þeir geyma allt aukaefni riddara, þar á meðal auka hest, auka brynju, skildi, lensu þá fyrst vandist skjaldsveinninn á þung vopn og brynjur.[1]Podczas walki giermkowie mieli za zadanie podawać rycerzowi broń, nową zbroję, lub część wyposażenia, która była mu w danej chwili niezbędna. To oni przechowywali cały dodatkowy ekwipunek, między innymi drugiego konia, zapasowe opancerzenie, tarczę, lancę dlatego giermkowie od samego początku byli przyzwyczajani do noszenia ciężkiej broni i zbroi.
składnia:
kolokacje:
(1.2) riddaraæra żhonor rycerski, riddaralið
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. ríða
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. z Wikipedii