ridda

ridda (język polski)

wymowa:

(spolszczona) IPA: [ˈrʲidːa], AS: [rʹi•da], zjawiska fonetyczne: zmięk.• gemin.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) termin funkcjonujący w świecie arabsko-muzułmańskim i określający apostazję, odstępstwo, odejście od wiary

odmiana:

przykłady:

(1.1) […] ważnym zagrożeniem były bunty plemion arabskich, które za życia Muhammada złożyły mu przysięgę lojalności, a które po jego śmierci uznały się za zwolnione z zawartej z nim umowy i wynikających stąd zobowiązań wobec Medyny. Arabska tradycja nadała plemiennym przejawom nieposłuszeństwa kolektywną nazwę „ridda”, czyli apostazja, odrzucenie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) arab. ردة (ridda)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) riddah
• arabski: (1.1) ردة ż, ارتداد m

źródła:

ridda (język włoski)

wymowa:

IPA: /'rid.da/

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 3. os. lp, tryb oznajmujący czasu teraźniejszego (presente indicativo) od: riddare

(1.2) 2. os. lp, tryb rozkazujący (imperativo) od: riddare

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) hist. staroż. rond, taneczny krąg

(2.2) przen. wir, plątanina, zamęt

odmiana:

(2.1-2) lp ridda; lm ridde

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.2) turbinio, vortice, confusione, pandemonio, turbine

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. riddare

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. riddare

uwagi:

źródła: