rekwizytor

rekwizytor (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌrɛkfʲiˈzɨtɔr], AS: [rekfʹizytor], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) teatr. film. osoba odpowiedzialna za rekwizyty, opiekująca się, dysponująca nimi; zob. też rekwizytor w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rekwizytor	rekwizytorzy
dopełniacz	rekwizytora	rekwizytorów
celownik	rekwizytorowi	rekwizytorom
biernik	rekwizytora	rekwizytorów
narzędnik	rekwizytorem	rekwizytorami
miejscownik	rekwizytorze	rekwizytorach
wołacz	rekwizytorze	rekwizytorzy

przykłady:

(1.1) Do zadań rekwizytora w szczególności należy: obsługa prób i przedstawień – przygotowanie rekwizytów przed próbą lub przedstawieniem. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rekwizyt m, rekwizytornia ż

forma żeńska rekwizytorka ż

przym. rekwizytowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) property man
• bułgarski: (1.1) реквизитор m
• francuski: (1.1) accessoiriste m
• rosyjski: (1.1) бутафор m

źródła: