rekolektant (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) kośc. uczestnik rekolekcji[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Każdy rekolektant znalazł na stoliku nocnym ramowy program rekolekcji.
(1.1) Panie kucharki zgotowały rekolektantom nie lada niespodziankę.
(1.1) Rekolektantom bardzo podobały się ojca homilie i konferencje ascetyczne.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) uczestnik
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rekolekcje nmos, rekolekcjonista m
forma żeńska rekolektantka ż
przym. rekolekcyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. rekolekcje < st.pol. rekolekcja < łac. recollectiowewnętrzne skupienie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „rekolektant” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.