racjonalizacja

racjonalizacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌraʦ̑ʲjɔ̃nalʲiˈzaʦ̑ʲja], AS: [racʹi ̯õnalʹizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ekon. roln. usprawnianie, zwiększenie wydajności, efektywności

(1.2) ujmowanie w kategoriach rozumowych, a nie emocjonalnych

(1.3) psych. mechanizm obronny polegający na szukaniu racjonalnych argumentów mających motywować własne czyny i postawy mające źródło w uczuciach i motywach, do których dana osoba nie chce się przed sobą przyznać

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	racjonalizacja	racjonalizacje
dopełniacz	racjonalizacji	racjonalizacji / przest. racjonalizacyj
celownik	racjonalizacji	racjonalizacjom
biernik	racjonalizację	racjonalizacje
narzędnik	racjonalizacją	racjonalizacjami
miejscownik	racjonalizacji	racjonalizacjach
wołacz	racjonalizacjo	racjonalizacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) mechanizm obronny

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. deracjonalizacja ż, racjonalizowanie n, racjonalista m, racjonalistka ż, racjonalność ż, zracjonalizowanie n

czas. racjonalizować ndk.

przym. racjonalizacyjny, racjonalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.3) rationalization
• arabski: (1.3) تبرير m
• baskijski: (1.1) arrazionalizazio; (1.2) arrazionalizazio; (1.3) arrazionalizazio
• białoruski: (1.1) рацыяналізацыя ż
• francuski: (1.3) rationalisation ż
• niemiecki: (1.1) Rationalisierung ż; (1.3) Rationalisierung ż
• rosyjski: (1.3) рационализация ż
• ukraiński: (1.1) раціоналізація ż; (1.2) раціоналізація ż; (1.3) раціоналізація ż

źródła: